Костёл в средневековом городе "Обльче" (ныне деревня Обольцы) был первым на востоке Беларуси. Оболецкая волость принадлежала Великому князю Литовскому Ягайло. На данной территории проживали язычники-балты. Подписав Кревскую унию в 1385г., приняв католичество и став королём Польши в 1386 г., Ягайло в 1387г. лично приехал в Обольцы, крестил население и основал костёл. В 1809г. костёл перестроили.
С костёлом связаны имена С.Богуш-Сестранцевич, Андрей Зязюля. Костёл был очень знаменит.
В 1939г. Обольцы посетил Юрка Витьбич, который оставил описание костёла: "Мястэчка Абольцы на Віцебшчыне. Яно гэткае ж маленькае, як чаротам зарослая рэчка Абалянка... І неузабаве я падыходзіў да гэтага касьцёла з могільнікам вакол. Паасобку ад касьцёлу стаяла невялічкая званіца, званы якой колькі год таму, як дазнаўся, былі здрушчаныя. ... Сам драўляны, ён быў абшаляваны старчма грубымі дошкамі, на якіх дзе-нідзе захавалася цёмна-блакітная хфарба. Ягоны адзіны купал над пазбаўленым усялякіх аздобаў фасадам, як і ганак з чатырма, калісьці белымі, а цяпер шэрымі калёнымі, пакрывілася. Струхлелая гонтавая страха, у падмурку павыкрышваліся паасобныя цагліны, а ў некаторых вокнах буй-вецер павыбіваў сям-там балоны..."(2,с.142)
Ещё одно описание .
Л.Малышевіч (Люцыян Хвецька) "З дарогі" (1917г. "Крыніца"): "... Надта глухая мясціна Обольцы, нівялікае мястэчка, адзін двор, далей касцёлак дрыўляны з хатаю для пробошча, больш і нічога, адно толькі шчасця што ёсць почта, бо там жыць было бы саўсім нудна.
Калі прыехалі, ужо шмат было каля касцяла, ды ўём, хацелі паны свае свята разпачаць ад малітвы. Увайшоў я да касцёла. Кінуў вокам па касцелі і затрымаўся на партрэці караля Ягеллы, малёваным на сцяне... Калі скончыліся модлы ў касцелі, паехалі паны да двора. Відзяў я шмат чаго, ды ня відзяў, каб так прыгожа ездзілі. Омаль што ні кажны пан запрог па чатыры коняў у пекныя бліскучыя вазы; коні ўсе добрыя, ды і самы вазакі падобны да вялікіх паноў..."
По воспоминаниям старожилов, костёл был разобран в 1951 году. Ещё раньше верующие взяли из костёла статуи.
Сейчас о костёле в деревне напоминает крест и могильные плиты, которые находят в деревне.
Советую прочитать
1. Чаропка Вітаўт. Улюбёнец лёсу. Ягайла. Беларускі гістарычны часопіс, 2003, №8, с.38-46
2. Віцьбіч Ю. Наша спадчына праслаўляе., "Спадчына", 2000, №4, .с.142
Комментариев нет:
Отправить комментарий